Tags:
Donderdag 13 augustus 2020
Na in de ochtend en het begin van de middag de dierentuin in het oosten van Berlijn bezocht te hebben, heb ik de rest van de middag gebruikt voor een bezoek aan het Stasimuseum. Hier ben ik in 2012 al eens opnieuw geweest, maar na zo lange tijd is het altijd interessant om een museum opnieuw te bezoeken. Het museum was inmiddels uitgebreid met een buitententoonstelling en ook een apart deel dat speciaal ging over de archieven van de Stasi.
De eerste foto laat een voertuig zien waarmee de Oost-Duitse geheime dienst gevangenen vervoerde. Het museum is gevestigd in het oude hoofdkwartier van de Stasi.
In een aantal ruimtes van het museum bevindt zich een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van de Stasi. Daarnaast zijn enkele ruimtes waaronder de werkkamer van Erich Mielke, die minister die de Stasi tientallen jaren lang geleid heeft nog in originele staat.
Op de foto hierboven is een mozaïek uit 1970 te zien. Het bestaat uit een drietal delen met rechts de soldaat zoals die te zien is op Russische herdenkingsplaats Treptow in Berlijn. In midden is het logo van de Stasi te zien en links het embleem van de DDR.
De rol van de Stasi kwam er in het kort op neer dat ze continu op zoek was naar mensen die beschouwd werden als vijanden van de DDR. Dat was in de praktijk iedereen die een andere mening had dan de regerende communistische partij. Daarnaast waren er natuurlijk ook de vijanden in het buitenland en dan vooral in het kapitalistische West-Europa. De bovenstaande overzichtsplaat laat dat zien.
Inmiddels was ik aangekomen in het gedeelte van het museum wat nog steeds in originele staat is. Hier staat onder andere de telefoon waarmee de secretaresse van Erich Mielke met een druk op de knop de mensen kon bereiken die in de DDR een belangrijke functie hadden.
Erich Mielke was tussen 1957 en 1989 de baas van de geheime dienst van Oost-Duitsland. Zijn werkkamer waar hij tussen 1962 en 1989 werkte bevindt zich nog steeds in originele toestand. De vele cadeaus die hij in deze tijd uit andere communistische landen kreeg of van organisaties in de DDR staan hier nu niet meer.
Enigszins symbolisch stond in dit gedeelte van het museum ook een papierversnipperaar met de snippers er nog in. Nadat de muur in 1989 gevallen was en de DDR al snel ophield te bestaan, heeft de Stasi nog geprobeerd om allerlei dossiers te vernietigen. Een flinke hoeveelheid van de papiersnippers die dit heeft opgeleverd zijn echter niet weggegooid. Men is nog steeds bezig om deze weer aan elkaar te zetten om zou oude dossiers weer te kunnen herstellen.
Naast het kantoor waarin hij mensen ontving, beschikte Mielke ook nog over een kleinere ruimte waar hij privé kon werken. Deze ruimte was oorspronkelijk bedoeld als garderobe. Ook hier bevonden zich allerlei geschenken die hij ontvangen had.
Net zoals een aantal andere belangrijke personen in de DDR had Erich Mielke een woning in Wandlitz. Dit was een afgeschermd gebied waar deze mensen woonden. In het Stasi hoofdkwartier was echter ook een ruimte, die te zien is op de foto hierboven, waar de minister indien nodig kon overnachten.
Hier had Erich Mielke ook de beschikking over een eigen badkamer. Voor tegenwoordige begrippen zit het er allemaal niet heel erg luxe uit. Maar in de tijd van de DDR was dit in vergelijking tot de omstandigheden waarin veel mensen moesten wonen natuurlijk allemaal behoorlijk ruim.
In dit gedeelte van het gebouw was ook een vergaderzaal aanwezig waar een soort adviesraad van het Stasi ministerie bijeenkwam om te vergaderen. De zaal werd daarnaast ook voor andere bijeenkomsten en feestelijkheden gebruikt.
Naast een aparte vergaderruimte was er ook een casino waar de officieren van het ministerie gebruik van konden maken. Om ervoor te zorgen dat iedereen netjes gekleed kon zijn, was er ook een aparte garderobe. Het volgende deel van het reisverslag gaat weer over het deel van het gebouw waarin zich de tentoonstelling over de geschiedenis van de Stasi bevindt.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Na in de ochtend en het begin van de middag de dierentuin in het oosten van Berlijn bezocht te hebben, heb ik de rest van de middag gebruikt voor een bezoek aan het Stasimuseum. Hier ben ik in 2012 al eens opnieuw geweest, maar na zo lange tijd is het altijd interessant om een museum opnieuw te bezoeken. Het museum was inmiddels uitgebreid met een buitententoonstelling en ook een apart deel dat speciaal ging over de archieven van de Stasi.
De eerste foto laat een voertuig zien waarmee de Oost-Duitse geheime dienst gevangenen vervoerde. Het museum is gevestigd in het oude hoofdkwartier van de Stasi.
In een aantal ruimtes van het museum bevindt zich een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van de Stasi. Daarnaast zijn enkele ruimtes waaronder de werkkamer van Erich Mielke, die minister die de Stasi tientallen jaren lang geleid heeft nog in originele staat.
Op de foto hierboven is een mozaïek uit 1970 te zien. Het bestaat uit een drietal delen met rechts de soldaat zoals die te zien is op Russische herdenkingsplaats Treptow in Berlijn. In midden is het logo van de Stasi te zien en links het embleem van de DDR.
De rol van de Stasi kwam er in het kort op neer dat ze continu op zoek was naar mensen die beschouwd werden als vijanden van de DDR. Dat was in de praktijk iedereen die een andere mening had dan de regerende communistische partij. Daarnaast waren er natuurlijk ook de vijanden in het buitenland en dan vooral in het kapitalistische West-Europa. De bovenstaande overzichtsplaat laat dat zien.
Inmiddels was ik aangekomen in het gedeelte van het museum wat nog steeds in originele staat is. Hier staat onder andere de telefoon waarmee de secretaresse van Erich Mielke met een druk op de knop de mensen kon bereiken die in de DDR een belangrijke functie hadden.
Erich Mielke was tussen 1957 en 1989 de baas van de geheime dienst van Oost-Duitsland. Zijn werkkamer waar hij tussen 1962 en 1989 werkte bevindt zich nog steeds in originele toestand. De vele cadeaus die hij in deze tijd uit andere communistische landen kreeg of van organisaties in de DDR staan hier nu niet meer.
Enigszins symbolisch stond in dit gedeelte van het museum ook een papierversnipperaar met de snippers er nog in. Nadat de muur in 1989 gevallen was en de DDR al snel ophield te bestaan, heeft de Stasi nog geprobeerd om allerlei dossiers te vernietigen. Een flinke hoeveelheid van de papiersnippers die dit heeft opgeleverd zijn echter niet weggegooid. Men is nog steeds bezig om deze weer aan elkaar te zetten om zou oude dossiers weer te kunnen herstellen.
Naast het kantoor waarin hij mensen ontving, beschikte Mielke ook nog over een kleinere ruimte waar hij privé kon werken. Deze ruimte was oorspronkelijk bedoeld als garderobe. Ook hier bevonden zich allerlei geschenken die hij ontvangen had.
Net zoals een aantal andere belangrijke personen in de DDR had Erich Mielke een woning in Wandlitz. Dit was een afgeschermd gebied waar deze mensen woonden. In het Stasi hoofdkwartier was echter ook een ruimte, die te zien is op de foto hierboven, waar de minister indien nodig kon overnachten.
Hier had Erich Mielke ook de beschikking over een eigen badkamer. Voor tegenwoordige begrippen zit het er allemaal niet heel erg luxe uit. Maar in de tijd van de DDR was dit in vergelijking tot de omstandigheden waarin veel mensen moesten wonen natuurlijk allemaal behoorlijk ruim.
In dit gedeelte van het gebouw was ook een vergaderzaal aanwezig waar een soort adviesraad van het Stasi ministerie bijeenkwam om te vergaderen. De zaal werd daarnaast ook voor andere bijeenkomsten en feestelijkheden gebruikt.
Naast een aparte vergaderruimte was er ook een casino waar de officieren van het ministerie gebruik van konden maken. Om ervoor te zorgen dat iedereen netjes gekleed kon zijn, was er ook een aparte garderobe. Het volgende deel van het reisverslag gaat weer over het deel van het gebouw waarin zich de tentoonstelling over de geschiedenis van de Stasi bevindt.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen