Dinsdag 1 augustus 2017
In de zomervakantie ben ik, samen met mijn moeder, een paar dagen naar Gent geweest. Vanwege werkzaamheden was Gent nu enkele weken met slechts een overstap met de trein te bereiken. De internationale trein naar Brussel begon nu in Breda, waardoor enkel een overstap in Antwerpen nodig was. In ongeveer twee uur ben je dan met de trein vanuit Breda in Gent aangekomen.

Woensdag 2 augustus 2017
Op woensdag stond een bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten op het progamma. Dit museum is gevestigd in het Citadelpark. Dit park is aangelegd in 1875 op de plaats van de voormalige citadel van Gent. Een aantal gebouwen zijn in 1913 gebruikt voor de wereldtentoonstelling.



Het Museum voor Schone Kunsten bezit een grote collectie schilderijen, tekeningen, beelden, etsen en wandtapijten vanaf de Middeleeuwen tot de eerste helft van de 20ste eeuw. Naast een vaste collectie is er ook altijd een wisseltentoonstelling te zien.



Het gebouw is onderverdeeld in drie tijdsperioden: "Middeleeuwen", "16de en 17de eeuw", en "18de, 19de en 20ste eeuw". Een aantal zalen worden gebruikt voor een wisseltentoonstelling. In een van de ruimtes was men bezig om een deel van het beroemde schilderij "Het Lam Gods" van de schilder van Eyck te restaureren.



Op de foto hieronder is een schilderij uit 1480 te zien. Dit is een drieluik over Jezus. Links is de opdracht in de tempel te zien, in het midden de aanbidding door de herders en rechts de aanbidding door de Wijzen. Het drieluik is vermoed naar het Oud-Wenemaergodshuis waar het vroeger bewaard werd.



Hieronder is het schilderij de dorpsadvocaat van Pieter Breughel uit 1621 te zien. De advocaat wordt voorgesteld als een sluwe en hebzuchtige man die zijn cliënten overbluft met grote hoeveelheden papier.



Het Museum voor de Schone Kunsten beschikt over een verzameling Nederlandse kunst uit de gouden eeuw. Door de politieke scheiding tussen de Zuidelijke en Noordelingen Nederlanden rond 1600 gingen de Vlaamse en Hollandse kunstenaars zich apart ontwikkelen.



Een van de ruimtes was volledig gevuld met Brusselse wandtapijten.



Hieronder is een "kunstwerk" te zien van de wisseltentoonstelling. Het was handig dat er een uitleg bij stand, want we dachten in eerste instantie dat iemand een paar dozen vergeten was op te ruimen. "Orial Vilanova snuistert elke zondag rond op de rommelmarkt om postkaarten te kopen voor zijn collectie. Hij onderzoekt de betekenis van het verzamelen voor de creatie van waarde in de kunst. Wat gebeurt er als je een object koopt op de rommelmarkt en het verplaatst naar een museum of galerij? In zijn performances en teksten werkt Orial Vilanova met de taal en gebaren van onderhandelingsrituelen en toont zo het sociale karakter van waarde. Hij was verrast door het exotisme van de bananendozen waarin Belgische verkopers en verzamelaars hun waar transporteren. Chiquita bestaat uit drie bananendozen vol postkaarten die zo geschikt zijn dat er geen enkele zichtbaar is. Het kwam tot stand door een reeks instructies aan het museum: ga naar de rommelmarkt, onderhandel met de verkopers, verzamel 3 bananendozen met in totaal 15.000 postkaarten."



In een van de ruimtes van het museum is een kunstwerk van Gerda Steiner en Jörg Lenzlinger te zien. Zij maken installaties waarin ze planten, takken en voorwerpen met elkaar verweven. Hierdoor ontstaan denkbeeldige natuurlandschappen die eruit zien alsof alle onderdelen met elkaar vergroeid zijn.



Het rechterdeel van het gebouw is ingericht voor de wat oudere kunst. In het linkergedeelte is moderne kunst te zien waarbij periodes zoals het expressionisme, surrealisme, naturalisme en symbolisme aan bod komen.



Op de foto hier beneden staat een werk van Jean Brusselmans uit 1939. Dit werk behoort tot een reeks schilderijen van vrouwen in een interieur waarvoor de vrouw van de schilder model stond. Het echtpaar kende grote armoede en de kunstenaar ging vaak gebukt onder de dagelijkse ellende. De schilderijen moeten uiting geven aan zijn bitterheid over de sociale onrechtvaardighed maar ook aan zijn bewondering voor de toewijding van zijn vrouw.



In de wisseltentoonstelling stonden ook een aantal kunstwerken van het Russische micro-kunstcollectief Gorod Ustinov. Zij vragen mensen om kleine voorwerpen en stukjes stof te schenken. Dit materiaal wordt verzameld en samen met de deelnemers bekeken. Met behulp van deze kleine voorwerpen worden kleine kunstwerkjes gemaakt en deze worden in een ruimte geplaatst.



Hieronder een overzicht van de zaal met salonschilderkunst van schilders als De Winne, Lhermitte en Verhas.



Het grootste deel van het museum bestaat uit een verzameling schilderijen. Het Museum voor Schone Kunsten heeft ook een verzamelingen beeldhouwwerken afkomstig uit Gent.



Het schilderij hieronder is van Henri Martin en geschilderd rond 1910. Het schilderij geeft een blik op de oevers van de Vert, een zijrivier van de Lot (Frankrijk).



Na in het centrum van Gent wat gegeten te hebben, hebben we nog twee van de kerken, die zich in het centrum van de stad bevinden bezocht.



De Sint Nicolaaskerk is een van de kerken, die in het centrum van Gent staat. De Sint-Nicolaaskerk ligt aan de Korenmarkt van Gent. De kerk is gebouwd op initiatief van de Sint-Pietersabdij vanaf de 12de eeuw.



Gent beschikt ook over een belfort, dit is een middeleeuwse wachttoren met stormklok. Het belfort was omdat het een veilige plaats was vaak het onderkomen van het archief, de kluizen en de gevangenis. Totdat Gent een eigen belfort had, deed de kerk als belfort dienst.



Vanaf de 16de eeuw raakte de kerk steeds verder verwaarloosd. Uiteindelijk is in 1960 overgegaan tot sluiting van de kerk en is gestart met een grote renovatie.



In 1992 is de kerk voor een deel opnieuw opengegaan. Volgens de planning zal de renovatie in 2018 volledig voltooid zijn.



Aan de andere kant van de rivier de Leie staat de Sint-Michielskerk. Deze kerk is gebouwd door de Sint-Baafsabdij en staat op de rechteroever van de leie. Rond het einde van de 11de eeuw stond er op deze plaats al een romaanse kerk. In 1440 is er een volledig nieuwe kerk gebouwd in laatgotische stijl.



De bedoeling was dat de kerk een toren zou krijgen van 134 meter en daarmee hoger zou zijn dan de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen, maar deze toren is zo nooit gerealiseerd.



Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina