Vrijdag 5 april 2019
Na het bezoek aan Santa Maria Maggiore stond later op de middag een bezoek aan het Palazzo Massimo op het programma. Dit is een onderdeel van het nationale museum van de stad Rome. In een viertal verschillende gebouw zijn allerlei archeologische vondsten te zien. Dit gebouw is benoemd naar de adelijke Massimo familie. Zij waren in de 19de eeuw de eigenaar van een villa die hun naam is gaan dragen. Doordat deze villa plaats moest maken voor de bouw van het grote treinstation van Rome is in 1883 het uiteindelijke palazzo gebouwd.

Tot 1960 heeft in het gebouw een Jezuietencollege gezeten. In 1981 is het pand door de staat Italië gekocht en is het onderdeel geworden van het nationale museum van Rome.



In één van de zalen is een wandschildering uit de “Villa di Livia” te zien. Dit is een villa uit de eerste eeuw voor Christus die waarschijnlijk eigendom is geweest van Livia, de vrouw van keizer Augustus. De wandschilderingen zijn ontdekt in 1863 en uiteindelijk in 1951 in het nationale museum van Rome terechtgekomen.



In een soort van gang zijn delen van muurschilderingen te zien, die vroeger in de corridors van Romeinse gebouwen te zien waren.



In dit gedeelte van het museum zijn ook een drietal slaapkamers geconstrueerd uit het oude Rome. Hieronder is een slaapkamer te zien met overwegend rode tinten. Het gaat hier om het mineraal cinnaber, dat duur was en in dit geval een donkerrode kleur heeft. Op de wandschildering zijn allerlei kleine schilderijtjes te zien, waardoor het geheel wel wat lijkt op een ruimte die vol met kunst hangt.



De volgende slaapkamer, in het museum simpelweg slaapkamer D genoemd, heeft wandschilderingen in dezelfde rode kleur. De afbeeldingen bestaan hier vooral uit vrouwen en er zijn ook Egyptische elementen zoals lotus bloemen te zien.



Nog meer fresco’s zijn in de zaal met de naam “Triclinium C” te zien. Het vermoeden is dat hier gaat om taferelen uit de “Wijsheid van Bocchoris”. Dit was een Egyptische koning die bekendheid heeft als opsteller van wetten. De afbeeldingen bestaan steeds uit twee delen. Een deel waarop het vergrijp te zien is, en een ander deel met het oordeel van Bocchoris.



Hieronder twee foto’s met verschillende patronen vloertegels uit het oude Rome.





Een mozaïek met een afbeelding van Dionysos uit de 3de eeuw na Christus.



Een gerestaureerde fresco met een afbeelding van een zittende godin Venus als personificatie van Rome uit de 4de eeuw na Christus.



Eén van de zalen in het Palazzo Massimo is volledig ingericht met allerlei beelden uit villa’s waar de keizers en de elite van Rome in woonden. De meest luxe villa complexen hadden zelfs eigen theaters, bibliotheken, tuinen en visvijvers. Veel van deze beelden zijn replica’s van Griekse beelden die Goden en atleten afbeelden.

Hieronder is een replica te zien van Grieks beeld dat een discuswerper uit moet beelden. Het oorspronkelijke beeld is van de Griekse kunstenaar Myron. Het beeld laat het moment zien vlak voordat de atleet de discus los laat.



Een ander bekend beeld, is beeld van de zittende boxer. Deze wordt afgebeeld nadat hij zit uit te rusten van een gevecht. Voor al deze beelden geldt dat er een goede kennis van het menselijke lichaam voor nodig was om het beeld realistisch te laten lijken.



Na dit gezamenlijke bezoek aan het Palazzo Massimo stond er nog een korte wandeling op het programma door Rome met een bezoek aan de Santa Maria degli Angeli.



Deze Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van de Engelen en van de Martelaren is een kerk die gebouwd is in de voormalige thermen van Diocletianus. Dit was een groot thermencomplex in het oude Rome dat aan het einde van de 3de eeuw gebouwd werd in opdracht van keizer Maximianus. De thermen werden echter naar Diocletianus vernoemd omdat deze machtiger was. Het thermencomplex bood ruimte aan 3000 mensen die hier tegelijkertijd konden baden.



In de loop van de zesde eeuw raakten de thermen steeds meer in verval doordat de aquaducten die het water moesten transporteren werden afgebroken. De materialen werden gebruikt om allerlei andere gebouwen te kunnen bouwen. Uiteindelijk is het hoofdgebouw van de thermen in de 16de eeuw gebruikt om hierin een kerk te bouwen.

De kerk die in het hoofdgebouw is gevestigd is tussen 1563 en 1566 gebouwd door Michelangelo en gewijd aan de engelen en christelijke martelaren die bij de aanleg van de baden gestorven zijn.



Op deze dag is alleen de kerk bezocht. Een ander deel van de thermen maakt nu deel uit van het Nationale Museum van Rome. Net zoals in het Palazzo Massimo bevinden zich hierin allerlei archeologische vondsten die sinds 1870 zijn gedaan in Rome.





In de kerk bevindt zich verder ook de meridiaan van Francesco Bianchini. Dit is de meridiaan van de stad Rome. De zon schijnt precies op deze meridiaan tijdens het astronomische middaguur.



Op de terugweg naar de metro kwamen we nog langs het beeld van Johannes Paulus II. Dit beeld staat in de buurt van het centraal station van de stad. Op dit beeld is de nodige kritiek geweest. In eerste instantie was het gezicht van de paus niet erg duidelijk waardoor veel mensen hem vooral op Mussolini vonden lijken. Het beeld is uiteindelijk aangepast en moet nu meer op de paus lijken, maar nog steeds heeft het wel iets weg van een wachthuisje of urinoir. Hierna was het tijd om terug te gaan naar het hotel voor een gezamenlijke maaltijd.



(Het reisverslag is zo geschreven dat dit niet is terug te herleiden tot individuele personen. Geheel AVG proof dus!)

Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina