Dinsdag 7 juni 2022
Vanaf de Calvarieberg ben ik weer teruggelopen richting het centrum van de stad Maribor. Je komt dan vervolgens weer door het stadspark van de stad heen. De eerste foto van dit deel van het reisverslag laat een monument zien wat daar staat. Dit monument staat er omdat op 30 mei 1917 een 50 tal Sloveense parlementariërs van het parlement van het toenmalige Oostenrijk-Hongarije een verklaring hebben opgesteld waarin ze vroegen om een nieuwe regering met meer rechten voor hun bevolkingsgroep. 10 jaar later is het monument gebouwd om in 1941 door de Duitsers te worden verwoest. Op 30 mei 1992 is het opnieuw opgebouwd.



Hieronder nog een laatste foto uit het stadspark waarna ik doorgelopen ben in de richting van het Nationale Bevrijdingsmuseum.



De kern van het Nationale Bevrijdingsmuseum is een permanente tentoonstelling die laat zien wat er tijdens de Duitse bezetting van Slovenië allemaal is gebeurd in de omgeving van Maribor. Het museum is gevestigd in een villa van de familie Scherbaum. Dit waren tijdens de 19de eeuw belangrijke ondernemers. Ze waren actief als bakkers, bouwden molens en introduceerden elektrische verlichting in de stad.



In dit museum is vooral een grote hoeveelheid foto’s te zien, die een beeld geeft van de geschiedenis. Zo wordt onder andere ingegaan op de deportaties die hebben plaats gevonden tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de maanden juni en juli van het jaar 1941 werden in totaal bijna 15.000 mensen verdreven uit deze regio van Slovenië.



Naast de foto’s uit de Tweede Wereldoorlog is er ook een uitgebreide verzameling foto’s te zien, die een inzicht geven in het sociale leven van de stad Maribor. Het merendeel van de teksten was hier alleen in het Sloveens.





Het doel van de vele deportaties die in de Tweede Wereldoorlog plaatsvonden was om plek te maken voor Duitse kolonisten. Zij konden dan hier een boerenbedrijf starten en tegelijkertijd zorgen voor de verdediging van de zuid oostelijke grens van het Duitse Rijk. Van oktober 1941 tot en met juli 1942 vonden opnieuw grootschalige deportaties plaats waarbij ruim 36.000 mensen uit dit gebied verdreven werden. Hier merendeel van de mensen werd naar kampen in Duitsland gestuurd.



Behalve foto’s zijn er ook originele objecten te zien in het museum zoals de onderstaande vliegtuigbom van 250 kilogram die pas in augustus 2000 in Maribor is gevonden.



Op de volgende foto staan voorwerpen uit concentratiekampen. Bovenin een album uit Dachau. Op de rij eronder dagboeken en tekeningen uit Buchenwald en Ravensbrück. Helemaal onderaan ook nog kampnummers en gebruiksvoorwerpen.



Een gedeelte van de permanente tentoonstelling gaat uitgebreid in op het culturele leven in Maribor tussen de beide wereldoorlogen. Allerlei artiesten leefden in die tijd in de stad. Vanaf 1923 begon het gemeentebestuur ook met het financieel ondersteunen van een bibliotheek en in 1938 ontstond het stadsmuseum uit een samenvoeging van een drietal musea.



In de jaren ’30 van de vorige eeuw kreeg Maribor een steeds industrieel karakter. Vooral de textielindustrie werd dominant. Na de bezetting door de Duitsers werd omgeschakeld op een oorlogsindustrie. Na de Tweede Wereldoorlog was Maribor voor een groot deel verwoest. Via vijfjarenplannen werd gestart met het opnieuw opbouwen van de industrie.



In de buurt van het bevrijdingsmuseum staat een beeld van Rudolf Maister. Hij was een Sloveense generaal die bijna gedurende de hele Eerste Wereldoorlog gelegerd was in Maribor. Nadat eind oktober 1918 de gemeenteraad van Maribor zich wilde aansluiten bij de Republiek Duits-Oostenrijk, ging hij hier niet mee akkoord en zorgde ervoor dat Maribor een onderdeel werd van het toekomstige Joegoslavië (Toen nog met de naam Staat der Slovenen, Kroaten en Serven).



De kathedraal van Maribor is de bisschopskerk van het aartsbisdom Maribor. De kerk is gebouwd in 1248 in romaanse stijl. In de eeuwen hierna is de kerk nog verschillende keren uitgebreid. In de kerk bevindt zich het graf de Sloveense bisschop Anton Martin Slomsek die zich in de tweede helft van de 19de eeuw inzette voor de Sloveense cultuur.





Een beeld van deze bisschop staat buiten de kerk. In 1846 werd hij verkozen tot abt van de parochie in Celje en ook tot bisschop. In 1854 heeft hij de zetel van het bisdom verplaatst naar Maribor. Op 4 september 1859 werd hij de pastoor van de kathedraal in Maribor.



De rivier de Drava, die een zijrivier van de Donau is, loopt door de stad Maribor heen. De rivier begint in Oostenrijk en komt uiteindelijk via de stad Villach in Oostenrijk Slovenië binnen. De rivier gaat dan verder naar Kroatië om langs steden als Varazdin en Osijek te gaan.



Omdat het inmiddels al richting het eind van de middag liep, ben ik over het pad dat langs de rivier loopt op mijn gemak teruggelopen naar het treinstation van Maribor.



Rond kwart voor zes kwam ik netjes op tijd weer aan bij het station van Maribor om rond half zeven weer op de trein richting Oostenrijk te kunnen stappen.



Zoals al eerder aangegeven is het aantal verbinden tussen Oostenrijk en Slovenië wat treinen betreft erg beperkt. Tussen Maribor en Graz rijden er maar drie rechtstreekse treinen per dag. Voor de rest is het net als in de ochtend overstappen bij het grensstation Spielfeld-Strass. Op deze avond had ik gelukkig de rechtstreekse trein van tien voor half zeven waarmee je in exact een uur weer terug bent in Graz.



Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina