Donderdag 27 april 2023
Kosice is een stad in het oosten van Slowakije met ongeveer 240.000 inwoners. Het is de tweede grootste stad van het land. Door de redelijk centrale ligging in het oosten van het land en de grootte is het een prima stap om te bezoeken met een flink aanbod aan bezienswaardigheden. Daarnaast zijn er ook goede treinverbindingen naar kleinere plaatsen in het oosten van het land. In totaal heb ik daarom vier dagen in het oosten van Slowakije gepland. Anderhalve dag in Kosice en twee en een halve dag in een aantal andere plaatsen in dit deel van het land.
Op deze eerste dag in Slowakije ben ik naar Presov gegaan. Een plaats op ongeveer een half uur afstand met de trein vanaf Kosice. Treinkaartjes kopen kan in Slowakije keurig netjes digitaal via de website van de Slowaakse spoorwegen. Erg handig omdat in allerlei kleine plaatsjes er vaak geen loketten open zijn. Nu kun je gewoon enkele minuten voor vertrek een kaartje kopen voor de juiste trein.
Nadat ik de vorige avond rond 10 uur met de trein vanuit Hongarije was aangekomen in Kosice ben ik deze ochtend rond kwart voor 10 met de trein vertrokken richting Presov. Om kwart over 10 stopte de trein keurig op tijd op het station van dit plaatsje. Presov heeft nog een typisch station in Oost-Europese stijl. De bouw is vrij brutalistisch en het gebouw is duidelijk te groot voor het aantal reizigers dat er tegenwoordig gebruik van maakt. Iets dat je wel in meer Oost Europese landen ziet omdat de trein in de communistische tijd een belangrijkere manier van vervoer was dan nu.
Te voet ben ik vervolgens vanaf het station richting het centrum van de stad gewandeld. Als eerste kom je dan langs het museum over de Roetheense cultuur. Het museum zelf is gevestigd in een vrij onopvallend gebouw langs een doorgaande weg en alleen maar herkenbaar aan het doek wat aan de voorgevel bevestigd is.
Bij binnenkomst leek het museum gesloten te zijn maar was het een kwestie van wachten totdat een medewerker verscheen bij de kassa. Na het kopen van een kaartje (3 euro) liep deze medewerker keurig netjes mee om de verschillende ruimtes te openen, de lichten aan te doen en nadat ik naar de volgende ruimte ging alles weer dicht te doen.
In een van de eerste ruimtes is een verzameling van 38 schaalmodellen (1 op 50) van bestaande houten tempels te zien. De tempels zijn gemaakt door Ladislav Cidyl en staan op allerlei verschillende plaatsen in het noord oosten van Slowakijke.
Het is iets wat ik tijdens deze vakantie wel vaker heb meegemaakt. Oost-Slowakije is niet meteen een erg toeristisch gebied en dat betekent dus dat het in de meeste musea erg rustig is en dat je er vaak een van de weinige of zelfs de enige bezoeker bent. Wat dat betreft, lijkt het hier wel op het oosten van Kroatië waar ik in de zomer van 2021 ben geweest. Een mooi gebied met kleine plaatsen waar interessante kerken en musea staan maar eigenlijk nauwelijks toeristen te vinden zijn. Het geeft het geheel nog een hele authentieke sfeer.
Helaas is de toelichting bij de objecten die in dit museum te zien is vrij beperkt. Als er bordjes zijn dan zijn deze meestal in het Slowaaks en Oekraïens. Dit zijn de landen waar nu de meeste mensen van de Roetheense minderheid wonen.
Het museum is een onderdeel van het nationale museum van Slowakije. Met ingang van 1 januari 2007 is het museum voor de Roetheense cultuur opgericht. Ongeveer een jaar later is het museum toen in een tijdelijk pand opengegaan. Een deel van de tentoonstelling laat de geschiedenis van de Grieks-Katholieke kerk zien. Hier gaat het dan om een flink aantal voorwerpen uit kerken in het noordoosten van het land. Zo zijn er liturgische gewaden en kledingstukken te zien van belangrijke vertegenwoordigers van deze kerk, altaar voorwerpen, processievlaggen en teksten in de Roetheense taal.
In een aantal andere ruimtes staat de geschiedenis van de Orthodoxe kerk in Slowakije tot 1948 centraakl. Er zijn onder andere liturgische boeken en gewaden te zien uit de 17de tot en met 19de eeuw.
Eind 2011 is het huidige gebouw aangekocht dat tot dan toe dienst had gedaan als kazerne. Sinds juni 2012 is het museum op zijn huidige locatie geopend en eind 2013 zijn ook de ruimtes op de eerste verdieping die nu als museum dienen beschikbaar gekomen.
Een tentoonstelling over de Roetheense geschiedenis is sinds september 2022 in het museum te zien. De Roethenen zijn tegenwoordig naast Slowakije en Oekraïne ook verspreid over Polen, Roemenië en Hongarije. De website van het museum geeft wel behoorlijk wat informatie over wat er in de verschillende ruimtes te zien is en was dan (met behulp van Google Translate) ook een handig hulpmiddel bij het maken van dit deel van het reisverslag.
In het moderne kunstgedeelte van het museum waren in een aantal ruimtes werken van de kunstenaars Miro Capovcak en Vlado Roskanin te zien.
Een opvallend gebouw wat je tegenkomt als je verder loopt in de richting van het centrum is het hoofdkwartier van de 2de gemechaniseerde brigade. Dit onderdeel van het leger bestaat sinds het einde van de tweede wereldoorlog en is verantwoordelijk voor het beschermen van de vitale belangen van Slowakije.
In het oude centrum van Presov is een van de eerste kerken die je tegenkomt de kathedraal van Johannes de Doper. Dit was een oorspronkelijk een ziekenhuis in gotische stijl uit het jaar 1429. In 1753 heeft er een herbouw plaatsgevonden en is de voorgevel opgetrokken in Rococo stijl. Sinds 1729 is het een Grieks-Katholieke kerk. Vanaf 1818 wordt het gebouw als kathedraal gebruikt. Aangezien er een viering bezig was, heb ik het gebouw zelf later op de dag bezocht.
De Franciscaanse kerk even verderop is gebouwd in barokke stijl in combinatie met een bijbehorend klooster. In 1661 is de kerk door de stad aangeboden aan de Franciscaanse orde. Er werd toen gestart met het verbouwen van de originele kerk in gotische stijl. In 1735 werd de herbouwde kerk opnieuw ingewijd. Aan het einde van de 19de eeuw werd de kerk getroffen door een grote brand.
De laatste foto van dit deel van het reisverslag is genomen in een willekeurig deel van het centrum van Presov. Wanneer je buiten het historische centrum komt, kom je al snel in de typische Oost Europese stad uit met vooral veel beton en gebouwen uit de jaren ’50.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Kosice is een stad in het oosten van Slowakije met ongeveer 240.000 inwoners. Het is de tweede grootste stad van het land. Door de redelijk centrale ligging in het oosten van het land en de grootte is het een prima stap om te bezoeken met een flink aanbod aan bezienswaardigheden. Daarnaast zijn er ook goede treinverbindingen naar kleinere plaatsen in het oosten van het land. In totaal heb ik daarom vier dagen in het oosten van Slowakije gepland. Anderhalve dag in Kosice en twee en een halve dag in een aantal andere plaatsen in dit deel van het land.
Op deze eerste dag in Slowakije ben ik naar Presov gegaan. Een plaats op ongeveer een half uur afstand met de trein vanaf Kosice. Treinkaartjes kopen kan in Slowakije keurig netjes digitaal via de website van de Slowaakse spoorwegen. Erg handig omdat in allerlei kleine plaatsjes er vaak geen loketten open zijn. Nu kun je gewoon enkele minuten voor vertrek een kaartje kopen voor de juiste trein.
Nadat ik de vorige avond rond 10 uur met de trein vanuit Hongarije was aangekomen in Kosice ben ik deze ochtend rond kwart voor 10 met de trein vertrokken richting Presov. Om kwart over 10 stopte de trein keurig op tijd op het station van dit plaatsje. Presov heeft nog een typisch station in Oost-Europese stijl. De bouw is vrij brutalistisch en het gebouw is duidelijk te groot voor het aantal reizigers dat er tegenwoordig gebruik van maakt. Iets dat je wel in meer Oost Europese landen ziet omdat de trein in de communistische tijd een belangrijkere manier van vervoer was dan nu.
Te voet ben ik vervolgens vanaf het station richting het centrum van de stad gewandeld. Als eerste kom je dan langs het museum over de Roetheense cultuur. Het museum zelf is gevestigd in een vrij onopvallend gebouw langs een doorgaande weg en alleen maar herkenbaar aan het doek wat aan de voorgevel bevestigd is.
Bij binnenkomst leek het museum gesloten te zijn maar was het een kwestie van wachten totdat een medewerker verscheen bij de kassa. Na het kopen van een kaartje (3 euro) liep deze medewerker keurig netjes mee om de verschillende ruimtes te openen, de lichten aan te doen en nadat ik naar de volgende ruimte ging alles weer dicht te doen.
In een van de eerste ruimtes is een verzameling van 38 schaalmodellen (1 op 50) van bestaande houten tempels te zien. De tempels zijn gemaakt door Ladislav Cidyl en staan op allerlei verschillende plaatsen in het noord oosten van Slowakijke.
Het is iets wat ik tijdens deze vakantie wel vaker heb meegemaakt. Oost-Slowakije is niet meteen een erg toeristisch gebied en dat betekent dus dat het in de meeste musea erg rustig is en dat je er vaak een van de weinige of zelfs de enige bezoeker bent. Wat dat betreft, lijkt het hier wel op het oosten van Kroatië waar ik in de zomer van 2021 ben geweest. Een mooi gebied met kleine plaatsen waar interessante kerken en musea staan maar eigenlijk nauwelijks toeristen te vinden zijn. Het geeft het geheel nog een hele authentieke sfeer.
Helaas is de toelichting bij de objecten die in dit museum te zien is vrij beperkt. Als er bordjes zijn dan zijn deze meestal in het Slowaaks en Oekraïens. Dit zijn de landen waar nu de meeste mensen van de Roetheense minderheid wonen.
Het museum is een onderdeel van het nationale museum van Slowakije. Met ingang van 1 januari 2007 is het museum voor de Roetheense cultuur opgericht. Ongeveer een jaar later is het museum toen in een tijdelijk pand opengegaan. Een deel van de tentoonstelling laat de geschiedenis van de Grieks-Katholieke kerk zien. Hier gaat het dan om een flink aantal voorwerpen uit kerken in het noordoosten van het land. Zo zijn er liturgische gewaden en kledingstukken te zien van belangrijke vertegenwoordigers van deze kerk, altaar voorwerpen, processievlaggen en teksten in de Roetheense taal.
In een aantal andere ruimtes staat de geschiedenis van de Orthodoxe kerk in Slowakije tot 1948 centraakl. Er zijn onder andere liturgische boeken en gewaden te zien uit de 17de tot en met 19de eeuw.
Eind 2011 is het huidige gebouw aangekocht dat tot dan toe dienst had gedaan als kazerne. Sinds juni 2012 is het museum op zijn huidige locatie geopend en eind 2013 zijn ook de ruimtes op de eerste verdieping die nu als museum dienen beschikbaar gekomen.
Een tentoonstelling over de Roetheense geschiedenis is sinds september 2022 in het museum te zien. De Roethenen zijn tegenwoordig naast Slowakije en Oekraïne ook verspreid over Polen, Roemenië en Hongarije. De website van het museum geeft wel behoorlijk wat informatie over wat er in de verschillende ruimtes te zien is en was dan (met behulp van Google Translate) ook een handig hulpmiddel bij het maken van dit deel van het reisverslag.
In het moderne kunstgedeelte van het museum waren in een aantal ruimtes werken van de kunstenaars Miro Capovcak en Vlado Roskanin te zien.
Een opvallend gebouw wat je tegenkomt als je verder loopt in de richting van het centrum is het hoofdkwartier van de 2de gemechaniseerde brigade. Dit onderdeel van het leger bestaat sinds het einde van de tweede wereldoorlog en is verantwoordelijk voor het beschermen van de vitale belangen van Slowakije.
In het oude centrum van Presov is een van de eerste kerken die je tegenkomt de kathedraal van Johannes de Doper. Dit was een oorspronkelijk een ziekenhuis in gotische stijl uit het jaar 1429. In 1753 heeft er een herbouw plaatsgevonden en is de voorgevel opgetrokken in Rococo stijl. Sinds 1729 is het een Grieks-Katholieke kerk. Vanaf 1818 wordt het gebouw als kathedraal gebruikt. Aangezien er een viering bezig was, heb ik het gebouw zelf later op de dag bezocht.
De Franciscaanse kerk even verderop is gebouwd in barokke stijl in combinatie met een bijbehorend klooster. In 1661 is de kerk door de stad aangeboden aan de Franciscaanse orde. Er werd toen gestart met het verbouwen van de originele kerk in gotische stijl. In 1735 werd de herbouwde kerk opnieuw ingewijd. Aan het einde van de 19de eeuw werd de kerk getroffen door een grote brand.
De laatste foto van dit deel van het reisverslag is genomen in een willekeurig deel van het centrum van Presov. Wanneer je buiten het historische centrum komt, kom je al snel in de typische Oost Europese stad uit met vooral veel beton en gebouwen uit de jaren ’50.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen