Woensdag 26 april 2023
Op deze laatste middag in Budapest ben ik naar de Rath Villa geweest. Dit is een gebouw dat vernoemd is naar de eerste directeur van het museum van toegepaste kunst. Het is sinds 2018 opnieuw in gebruik als museum. Ook de volgende kamer van het museum, die als zitkamer gebruikt werd, is in de Art Nouveau stijl ingericht.
Wenen was rond het begin van de 20ste eeuw nog steeds het centrum van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie. In 1903 werd door Josef Hoffman en Koloman Moser de “Wiener Werkstaette” opgezet. Het werk dat ze hier maakte werd gedomineerd door geometrische vormen en andere basisfiguren zoals cirkels, vierkanten en spiralen. De kamer is volgens deze stijl ingericht.
De Franse Art Nouveau van de volgende kamer was vooral geïnspireerd door de natuur. Iets wat bijvoorbeeld terug te zien is in de afbeeldingen op het tapijt.
Een kamer ingericht in de Engelse stijl is op de volgende foto te zien.
In een tussenruimte staat op een gang nog een hele verzameling vazen in vitrinekasten. Helaas zonder veel toelichting wat het nu allemaal precies betekent.
Een aparte ruimte is ingericht voor voorwerpen uit het Verre Oosten. Nadat Japan in 1862 aanwezig was op de Wereldtentoonstelling werd het land een bron van inspiratie voor kunstenaars uit Europa.
De volgende foto laat de eetkamer zien in de stijl van de tijd dat de familie Rath hier woonde. In de kamer zijn langs de muren houten panelen te zien. Er staat ook een Duitse kast uit het jaar 1670 en een Engelse klok. De meubels zijn gemaakt door Albert Schickedanz in een neo renaissance stijl in 1879 voor een eerder huis van de familie Rath.
Wanneer je naar het laatste deel van het museum gaat, kom je nog in een aparte ruimte met wat voorwerpen en informatie over kunst uit Transsylvanië. Dit was een gebied dat vroeger onderdeel was van Oostenrijk-Hongarije.
De allerlaatste foto uit dit museum komt uit de zaal waar werk tentoongesteld staat van Geza Maroti (1875 – 1941). Hij heeft zich onder andere beziggehouden met het maken van sculpturen en architectuur. Zo heeft hij voor verschillende internationale tentoonstellingen meubels ontworpen in het begin van de 20ste eeuw.
Na in het centrum van Budapest nog wat gegeten te hebben, was het daarna tijd om weer terug te gaan naar het hotel om mijn spullen op te halen. Vanaf hier was het nog maar een kort stukje lopen naar het Keleti treinstation in Budapest waar de treinen richting Slowakije van vertrekken.
Vanaf het Keleti treinstation vertrekt er zeven keer per dag een intercitytrein naar Kosice dat in het oosten van Slowakije ligt. De eerste trein vertrekt om half zeven in de ochtend, de laatste om half zeven in de avond. In totaal duurt de treinreis rond de 3½ uur. Wanneer je zoals ik de laatste trein van de dag pakt, kun je nog de hele dag in Budapest zaken bezoeken en kost het je als het ware dus geen deel van de dag.
Het grootste deel van de reis doet de trein dienst als een binnenlandse intercity. Naast de Hongaarse treinwagons zijn er ook een aantal Slowaakse wagons die doorrijden tot Kosice. Voor zover ik het kon zien, was het op het Hongaarse gedeelte van de trein nog redelijk druk, maar was het aantal reizigers naar Slowakije zeer beperkt.
Zelf had ik een eerste klas kaartje gekocht. Op zich is het verschil met de tweede klas in dit soort treinen niet erg groot, maar je zit in elk geval een stuk rustiger. In dit geval zelfs heel rustig want uiteindelijk was ik de enige passagier die in Kosice uitstapte uit de eerste klas. Zoals op de onderstaande foto te zien is, is het landschap in dit deel van Hongarije niet heel bijzonder. Het is vooral een afwisseling van platteland, bosgebieden en kleinere plaatsen.
Rond half 9 maakt de trein een wat langere tussenstop in het plaatsje Miskolc. Hier wordt de trein in twee stukken opgedeeld. Een deel dat doorrijdt naar Kosice in Slowakije, en een ander deel dat het plaatsje Satoraljaujhely in Hongarije als eindbestemming heeft.
Ongeveer anderhalf uur later kwam de trein rond 10 uur aan op het eerste station in Slowakije, wat ook meteen de eindbestemming was. Op deze manier kun je de 260 kilometer tussen Budapest en Kosice in 3,5 uur op een comfortabele manier afleggen. Een digitaal E-ticket kun je via de website van de Hongaarse spoorwegen voor 21 euro kopen en voor een reservering betaal je nog 1 euro extra. Dan heb je ook nog eens een eerste klas kaartje. Vanaf het station ben ik vervolgens naar het hotel gelopen dat ik in de buurt van het centraal station van Kosice had gevonden.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Op deze laatste middag in Budapest ben ik naar de Rath Villa geweest. Dit is een gebouw dat vernoemd is naar de eerste directeur van het museum van toegepaste kunst. Het is sinds 2018 opnieuw in gebruik als museum. Ook de volgende kamer van het museum, die als zitkamer gebruikt werd, is in de Art Nouveau stijl ingericht.
Wenen was rond het begin van de 20ste eeuw nog steeds het centrum van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie. In 1903 werd door Josef Hoffman en Koloman Moser de “Wiener Werkstaette” opgezet. Het werk dat ze hier maakte werd gedomineerd door geometrische vormen en andere basisfiguren zoals cirkels, vierkanten en spiralen. De kamer is volgens deze stijl ingericht.
De Franse Art Nouveau van de volgende kamer was vooral geïnspireerd door de natuur. Iets wat bijvoorbeeld terug te zien is in de afbeeldingen op het tapijt.
Een kamer ingericht in de Engelse stijl is op de volgende foto te zien.
In een tussenruimte staat op een gang nog een hele verzameling vazen in vitrinekasten. Helaas zonder veel toelichting wat het nu allemaal precies betekent.
Een aparte ruimte is ingericht voor voorwerpen uit het Verre Oosten. Nadat Japan in 1862 aanwezig was op de Wereldtentoonstelling werd het land een bron van inspiratie voor kunstenaars uit Europa.
De volgende foto laat de eetkamer zien in de stijl van de tijd dat de familie Rath hier woonde. In de kamer zijn langs de muren houten panelen te zien. Er staat ook een Duitse kast uit het jaar 1670 en een Engelse klok. De meubels zijn gemaakt door Albert Schickedanz in een neo renaissance stijl in 1879 voor een eerder huis van de familie Rath.
Wanneer je naar het laatste deel van het museum gaat, kom je nog in een aparte ruimte met wat voorwerpen en informatie over kunst uit Transsylvanië. Dit was een gebied dat vroeger onderdeel was van Oostenrijk-Hongarije.
De allerlaatste foto uit dit museum komt uit de zaal waar werk tentoongesteld staat van Geza Maroti (1875 – 1941). Hij heeft zich onder andere beziggehouden met het maken van sculpturen en architectuur. Zo heeft hij voor verschillende internationale tentoonstellingen meubels ontworpen in het begin van de 20ste eeuw.
Na in het centrum van Budapest nog wat gegeten te hebben, was het daarna tijd om weer terug te gaan naar het hotel om mijn spullen op te halen. Vanaf hier was het nog maar een kort stukje lopen naar het Keleti treinstation in Budapest waar de treinen richting Slowakije van vertrekken.
Vanaf het Keleti treinstation vertrekt er zeven keer per dag een intercitytrein naar Kosice dat in het oosten van Slowakije ligt. De eerste trein vertrekt om half zeven in de ochtend, de laatste om half zeven in de avond. In totaal duurt de treinreis rond de 3½ uur. Wanneer je zoals ik de laatste trein van de dag pakt, kun je nog de hele dag in Budapest zaken bezoeken en kost het je als het ware dus geen deel van de dag.
Het grootste deel van de reis doet de trein dienst als een binnenlandse intercity. Naast de Hongaarse treinwagons zijn er ook een aantal Slowaakse wagons die doorrijden tot Kosice. Voor zover ik het kon zien, was het op het Hongaarse gedeelte van de trein nog redelijk druk, maar was het aantal reizigers naar Slowakije zeer beperkt.
Zelf had ik een eerste klas kaartje gekocht. Op zich is het verschil met de tweede klas in dit soort treinen niet erg groot, maar je zit in elk geval een stuk rustiger. In dit geval zelfs heel rustig want uiteindelijk was ik de enige passagier die in Kosice uitstapte uit de eerste klas. Zoals op de onderstaande foto te zien is, is het landschap in dit deel van Hongarije niet heel bijzonder. Het is vooral een afwisseling van platteland, bosgebieden en kleinere plaatsen.
Rond half 9 maakt de trein een wat langere tussenstop in het plaatsje Miskolc. Hier wordt de trein in twee stukken opgedeeld. Een deel dat doorrijdt naar Kosice in Slowakije, en een ander deel dat het plaatsje Satoraljaujhely in Hongarije als eindbestemming heeft.
Ongeveer anderhalf uur later kwam de trein rond 10 uur aan op het eerste station in Slowakije, wat ook meteen de eindbestemming was. Op deze manier kun je de 260 kilometer tussen Budapest en Kosice in 3,5 uur op een comfortabele manier afleggen. Een digitaal E-ticket kun je via de website van de Hongaarse spoorwegen voor 21 euro kopen en voor een reservering betaal je nog 1 euro extra. Dan heb je ook nog eens een eerste klas kaartje. Vanaf het station ben ik vervolgens naar het hotel gelopen dat ik in de buurt van het centraal station van Kosice had gevonden.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen