Zaterdag 27 april 2024
In het vorige deel van het reisverslag waren een flink aantal foto’s te zien uit het huis in Weimar waar Goethe bijna 50 jaar lang heeft gewoond. Bij het huis hoort ook een remise. Hierin staat een in 1992 gerestaureerde koets die Goethe gebruikte om de stad in te gaan en kleine reizen te ondernemen in de buurt van Weimar.
In een gebouw naast het woonhuis is het museum te vinden over het leven van Goethe. Dit is een modern ingericht museum waarin aandacht besteed wordt aan alle zaken die in het leven van Goethe van belang zijn geweest. Bij binnenkomst zie je in de eerste ruimte een overzicht van belangrijke momenten uit het leven van Goethe, zoals de boeken die hij geschreven heeft.
Goethe is vooral bekend als schrijver maar is ook op allerlei andere gebieden actief geweest. Hij was ook wetenschapper, filosoof, natuuronderzoeker en politicus. Het museum gaat in op deze verschillende onderdelen uit het leven van Goethe.
Zo is in het museum bijvoorbeeld het poppentheater te zien dat Goethe als kerstgeschenk aan zijn zoon August heeft gegeven.
Vanaf 1776 gaat Goethe ook aan het werk als ambtenaar en houdt hij zich bezig met administratieve taken op het gebied van mijnbouw, belastingen en defensie. Nadat hij is teruggekeerd uit Italië krijgen de kunst en wetenschap zijn interesse. De volgende foto laat het uniform zien wat Goethe in deze functie heeft gedragen.
Goethe heeft als opvatting dat als een onderzoeker de natuur wil doorgronden hij vooral veel objecten uit de natuur moet onderzoeken. Hij had dan ook een flinke verzameling botten, planten en gesteentes die hij onderling met elkaar vergeleek om zo de natuur te doorgronden.
Wanneer Goethe start met het bestuderen van planten heeft hij nog het idee van de vele soorten varianten uiteindelijk afstammen van een oerplant die hij in Italië hoopt te vinden. Later stelt hij zich deze oerplant voor als iets dat niet in werkelijkheid bestaat. Het blad ziet Goethe als de basis van de plant.
Als ambtenaar was Goethe verantwoordelijk voor de mijnbouw. Hier is zijn interesse voor geologie ontstaan. Hij heeft zich hier op allerlei reizen door verschillende delen van Europa mee bezig gehouden. In de loop van de jaren heeft hij een verzameling van 18.000 objecten opgebouwd. Hij verzamelde op systematische manier gesteentes, mineralen en oude fossiele resten. Onderzoek heeft hij ook gedaan naar kleuren. Vandaar ook de inrichting in verschillende kleuren van zijn huis.
Vanaf het einde van de 18de eeuw kwamen bustes met portretten van belangrijke persoonlijkheden steeds meer in de mode. Van Goethe werden dit soort beelden al gemaakt tijdens zijn leven.
Ruime aandacht is er natuurlijk ook voor de teksten die door Goethe geschreven zijn. Hij start steeds met het bestuderen van bronnen en het maken van conceptteksten. Hij praat hierover met tijdsgenoten en past teksten regelmatig aan. Spontane ideeën schrijft hij op met potlood zodat hij deze later makkelijk aan kan passen. Vanaf 1790 dicteert hij zijn teksten. Door zijn secretaris wordt alles uitgeschreven waarna hij de tekst weer aan kan passen en kan verbeteren. Als je in Weimar bent, is een bezoek aan het woonhuis van Goethe met bijbehorend museum zeker de moeite waard. Reserveren is van te voren verstandig om er zeker van te zijn dat je binnen kunt.
Het centrum van Weimar is vrij compact waardoor alle belangrijke bezienswaardigheden op loopafstand van elkaar zijn. Na het bezoek aan het Goethe museum ben ik verdergelopen naar het Weimarhuis. Dit is een museum waar een achttal belangrijke periodes/gebeurtenissen uit de geschiedenis van Weimar worden uitgebeeld. In dit museum loop je door een aantal ruimtes. In alle ruimtes zijn dan grote poppen te zien waarbij een verhaal verteld wordt.
De acht onderwerpen uit de geschiedenis van Weimar gaan over de oudheid, het koninkrijk Thüringen, de Middeleeuwen, de Weimarer Klassik (Periode van 1786 tot 1832 waarin Goethe actief was), de tafelronde van Weimar, Napoleon in Weimar en Goethes Faust.
De tafelronde van Weimar laat een bijeenkomst zien van hertogin Anna Amalia met een aantal belangrijke personen die de nieuwe ontwikkelingen in Frankrijk met de opkomst van Napoleon. Een deel van het gesprek wordt in het museum weergegeven. Zelf vond ik het museum niet heel bijzonder, je bent er vrij snel door heen en het geeft een redelijk oppervlakkig beeld van een aantal gebeurtenissen in de geschiedenis van de stad Weimar. De losse prijs van een kaartje met €9,50 vind ik dan ook aan de dure kant. Met de Weimar Card kun je het museum echter gratis bezoeken.
Tegenover het Nationale Theater in Weimar is in een oude remise het “Haus der Weimarer Republik” gevestigd. In het museum wordt uitgebreid ingegaan op de periode van 1919 tot 1933 die bekend staat als de Republiek van Weimar. Het museum bestaat uit een grote centrale ruimte. In het midden van deze ruimte worden kort allerlei gebeurtenissen uit de periode 1919 tot 1933 toegelicht. Langs de muren van deze centrale ruimte wordt dieper ingegaan op bepaalde gebeurtenissen aan de hand van allerlei originele voorwerpen.
De eerste jaren van de nieuwe republiek was er sprake van een grote economische problemen. De Eerste Wereldoorlog was afgelopen en Duitsland kreeg zware herstelbetalingen opgelegd. Nadat eind 1923 de hyperinflatie beteugeld was, ging het vanaf 1924 tot en met 1929 economisch voor de wind en leek ook in politiek opzicht de republiek steviger te worden.
Na de economische crisis in Amerika in 1929 stortte ook in Duitsland de economie in. Dit zorgde ook voor politieke problemen en de opkomst van de nationaalsocialisten en in mindere mate de communisten. Hierdoor raakte het land politiek steeds instabieler wat uiteindelijk leidde tot het aan de macht komen van Adolf Hitler in begin 1933. Dit gedeelte van de tentoonstelling is goed gedocumenteerd en geeft dus een goed inzicht in de opkomst en uiteindelijk ook weer ondergang van de eerste democratische Duitse staat.
De tijdelijke tentoonstelling op de eerste verdieping heeft als titel “Twee werelden – een republiek”. Hier is veel informatie te zien over de twee presidenten die Duitsland van 1919 tot en met 1934 heeft gekend. De eerste president, Friedrich Ebert, was een sociaaldemocraat en heeft in de eerste zes jaren de republiek opgebouwd. De tweede president, Paul von Hindenburg, was een autocratische militair die tijdens de Eerste Wereldoorlog een nationale held in Duitsland geworden was. Hindenburg werd na de dood van Ebert in 1925 tot president gekozen.
In de tentoonstelling komt zeer duidelijk het verschil naar voren tussen beide personen. Ebert is opgegroeid als kind van fabrieksarbeiders terwijl Hindenburg grote carrière heeft gemaakt in het leger. Rondom zijn persoon ontstond een ware cultus met schilderijen, bustes en allerlei soorten aandenkens. In de tijd van het Duitse keizerrijk was hij populairder dan de keizer.
Bij de verkiezingen van 1925 haalde geen van de kandidaten in de eerste ronde de noodzakelijke absolute meerderheid. Daardoor was een tweede ronde noodzakelijk waaraan ook andere kandidaten konden deelnemen. Uiteindelijk ging de strijd tussen von Hindenburg namens de rechtse partijen en Wilhelm Marx namens de linkse, centrum en liberale partijen. Ook was er nog een aparte kandidaat namens de communisten. Nu was het voldoende om de meeste stemmen te halen en hierdoor kon von Hindenburg met 48,3% van de stemmen de nieuwe president van Duitsland worden.
Hindenburg heeft uiteindelijk bijgedragen aan de ondergang van de republiek van Weimar door op 30 januari 1933 Hitler te benoemen tot rijkskanselier. Na de dood van Hindenburg in 1934 werden de functies van kanselier en president in een persoon verenigd.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
In het vorige deel van het reisverslag waren een flink aantal foto’s te zien uit het huis in Weimar waar Goethe bijna 50 jaar lang heeft gewoond. Bij het huis hoort ook een remise. Hierin staat een in 1992 gerestaureerde koets die Goethe gebruikte om de stad in te gaan en kleine reizen te ondernemen in de buurt van Weimar.
In een gebouw naast het woonhuis is het museum te vinden over het leven van Goethe. Dit is een modern ingericht museum waarin aandacht besteed wordt aan alle zaken die in het leven van Goethe van belang zijn geweest. Bij binnenkomst zie je in de eerste ruimte een overzicht van belangrijke momenten uit het leven van Goethe, zoals de boeken die hij geschreven heeft.
Goethe is vooral bekend als schrijver maar is ook op allerlei andere gebieden actief geweest. Hij was ook wetenschapper, filosoof, natuuronderzoeker en politicus. Het museum gaat in op deze verschillende onderdelen uit het leven van Goethe.
Zo is in het museum bijvoorbeeld het poppentheater te zien dat Goethe als kerstgeschenk aan zijn zoon August heeft gegeven.
Vanaf 1776 gaat Goethe ook aan het werk als ambtenaar en houdt hij zich bezig met administratieve taken op het gebied van mijnbouw, belastingen en defensie. Nadat hij is teruggekeerd uit Italië krijgen de kunst en wetenschap zijn interesse. De volgende foto laat het uniform zien wat Goethe in deze functie heeft gedragen.
Goethe heeft als opvatting dat als een onderzoeker de natuur wil doorgronden hij vooral veel objecten uit de natuur moet onderzoeken. Hij had dan ook een flinke verzameling botten, planten en gesteentes die hij onderling met elkaar vergeleek om zo de natuur te doorgronden.
Wanneer Goethe start met het bestuderen van planten heeft hij nog het idee van de vele soorten varianten uiteindelijk afstammen van een oerplant die hij in Italië hoopt te vinden. Later stelt hij zich deze oerplant voor als iets dat niet in werkelijkheid bestaat. Het blad ziet Goethe als de basis van de plant.
Als ambtenaar was Goethe verantwoordelijk voor de mijnbouw. Hier is zijn interesse voor geologie ontstaan. Hij heeft zich hier op allerlei reizen door verschillende delen van Europa mee bezig gehouden. In de loop van de jaren heeft hij een verzameling van 18.000 objecten opgebouwd. Hij verzamelde op systematische manier gesteentes, mineralen en oude fossiele resten. Onderzoek heeft hij ook gedaan naar kleuren. Vandaar ook de inrichting in verschillende kleuren van zijn huis.
Vanaf het einde van de 18de eeuw kwamen bustes met portretten van belangrijke persoonlijkheden steeds meer in de mode. Van Goethe werden dit soort beelden al gemaakt tijdens zijn leven.
Ruime aandacht is er natuurlijk ook voor de teksten die door Goethe geschreven zijn. Hij start steeds met het bestuderen van bronnen en het maken van conceptteksten. Hij praat hierover met tijdsgenoten en past teksten regelmatig aan. Spontane ideeën schrijft hij op met potlood zodat hij deze later makkelijk aan kan passen. Vanaf 1790 dicteert hij zijn teksten. Door zijn secretaris wordt alles uitgeschreven waarna hij de tekst weer aan kan passen en kan verbeteren. Als je in Weimar bent, is een bezoek aan het woonhuis van Goethe met bijbehorend museum zeker de moeite waard. Reserveren is van te voren verstandig om er zeker van te zijn dat je binnen kunt.
Het centrum van Weimar is vrij compact waardoor alle belangrijke bezienswaardigheden op loopafstand van elkaar zijn. Na het bezoek aan het Goethe museum ben ik verdergelopen naar het Weimarhuis. Dit is een museum waar een achttal belangrijke periodes/gebeurtenissen uit de geschiedenis van Weimar worden uitgebeeld. In dit museum loop je door een aantal ruimtes. In alle ruimtes zijn dan grote poppen te zien waarbij een verhaal verteld wordt.
De acht onderwerpen uit de geschiedenis van Weimar gaan over de oudheid, het koninkrijk Thüringen, de Middeleeuwen, de Weimarer Klassik (Periode van 1786 tot 1832 waarin Goethe actief was), de tafelronde van Weimar, Napoleon in Weimar en Goethes Faust.
De tafelronde van Weimar laat een bijeenkomst zien van hertogin Anna Amalia met een aantal belangrijke personen die de nieuwe ontwikkelingen in Frankrijk met de opkomst van Napoleon. Een deel van het gesprek wordt in het museum weergegeven. Zelf vond ik het museum niet heel bijzonder, je bent er vrij snel door heen en het geeft een redelijk oppervlakkig beeld van een aantal gebeurtenissen in de geschiedenis van de stad Weimar. De losse prijs van een kaartje met €9,50 vind ik dan ook aan de dure kant. Met de Weimar Card kun je het museum echter gratis bezoeken.
Tegenover het Nationale Theater in Weimar is in een oude remise het “Haus der Weimarer Republik” gevestigd. In het museum wordt uitgebreid ingegaan op de periode van 1919 tot 1933 die bekend staat als de Republiek van Weimar. Het museum bestaat uit een grote centrale ruimte. In het midden van deze ruimte worden kort allerlei gebeurtenissen uit de periode 1919 tot 1933 toegelicht. Langs de muren van deze centrale ruimte wordt dieper ingegaan op bepaalde gebeurtenissen aan de hand van allerlei originele voorwerpen.
De eerste jaren van de nieuwe republiek was er sprake van een grote economische problemen. De Eerste Wereldoorlog was afgelopen en Duitsland kreeg zware herstelbetalingen opgelegd. Nadat eind 1923 de hyperinflatie beteugeld was, ging het vanaf 1924 tot en met 1929 economisch voor de wind en leek ook in politiek opzicht de republiek steviger te worden.
Na de economische crisis in Amerika in 1929 stortte ook in Duitsland de economie in. Dit zorgde ook voor politieke problemen en de opkomst van de nationaalsocialisten en in mindere mate de communisten. Hierdoor raakte het land politiek steeds instabieler wat uiteindelijk leidde tot het aan de macht komen van Adolf Hitler in begin 1933. Dit gedeelte van de tentoonstelling is goed gedocumenteerd en geeft dus een goed inzicht in de opkomst en uiteindelijk ook weer ondergang van de eerste democratische Duitse staat.
De tijdelijke tentoonstelling op de eerste verdieping heeft als titel “Twee werelden – een republiek”. Hier is veel informatie te zien over de twee presidenten die Duitsland van 1919 tot en met 1934 heeft gekend. De eerste president, Friedrich Ebert, was een sociaaldemocraat en heeft in de eerste zes jaren de republiek opgebouwd. De tweede president, Paul von Hindenburg, was een autocratische militair die tijdens de Eerste Wereldoorlog een nationale held in Duitsland geworden was. Hindenburg werd na de dood van Ebert in 1925 tot president gekozen.
In de tentoonstelling komt zeer duidelijk het verschil naar voren tussen beide personen. Ebert is opgegroeid als kind van fabrieksarbeiders terwijl Hindenburg grote carrière heeft gemaakt in het leger. Rondom zijn persoon ontstond een ware cultus met schilderijen, bustes en allerlei soorten aandenkens. In de tijd van het Duitse keizerrijk was hij populairder dan de keizer.
Bij de verkiezingen van 1925 haalde geen van de kandidaten in de eerste ronde de noodzakelijke absolute meerderheid. Daardoor was een tweede ronde noodzakelijk waaraan ook andere kandidaten konden deelnemen. Uiteindelijk ging de strijd tussen von Hindenburg namens de rechtse partijen en Wilhelm Marx namens de linkse, centrum en liberale partijen. Ook was er nog een aparte kandidaat namens de communisten. Nu was het voldoende om de meeste stemmen te halen en hierdoor kon von Hindenburg met 48,3% van de stemmen de nieuwe president van Duitsland worden.
Hindenburg heeft uiteindelijk bijgedragen aan de ondergang van de republiek van Weimar door op 30 januari 1933 Hitler te benoemen tot rijkskanselier. Na de dood van Hindenburg in 1934 werden de functies van kanselier en president in een persoon verenigd.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen